«Соқпақтың алғашқы қадамы»

Усағалиева Гүлсім Задашевна

алғашқы жауапты хатшы

    2004 жылы алғаш қолыма журналдың барлық материалдарын берген кезде, бұл қалай болады екен деген ой туындады. Бірақ шешінген судан тайынбас деп, берілген тапсырманы мұқият орындауға үйреніп қалған әдетіммен, не де болса, бастап көрейін деп журнал шығаруға кірісіп кеттім. Әрине, өзім бел шешіп кіріскенмен, орталықтың қызметкерлерінің де көп көмегі тиді. Орталық директоры Виктор Фоминнің басқаруымен, экология бөлімінің меңгерушісі Мақсот Мурзагалиевтің үлкен қолдауының арқасында журнал материалдары жиналды. Осы ретте облыстық «Орал өңірі» газетінің бас редакторы болған Ғайсағали Сейтақ, журналист Сырымбек Тұяқов, Гүлбаршын Әжігереева, Ардақ Мұратқызы, «Приуралья» газетінің бас редакторы болған Владислав Ярлов сынды өз ісінің шебері, майталман мамандардың көмегімен 2005 жылы республикалық ғылыми-әдістемелік «Соқпақ-Тропинка» журналы жарыққа шықты.

   2003 жылы журналдың арнайы құжаттары жасалған екен. Негізі журнал 90-шы жылдары газет ретінде жарыққа шыққан. 2005 жылы алғашқы номер жарыққа шықты.

   Журнал материалдарын жинау қиынға соқты деуге болады. Қазіргі кездей электронды байланыс ол кезде әлі де кең тарала қоймаған уақыт еді. Әр материалдың авторының үйіне барып, қолмен жазылғандарын алып, оны жұмысқа әкеліп, компьютерге теріп, оны өңдеуге баспаханаға жіберіп, сосын ғана материал боп жарыққа шығатын. Алғаш өлкетанушы Абрам Ягнинскийға материал алуға барғанда, ол кісінің материалымен бірге өзінің баяндап беруін жазып алу керек болды. Ол қолжазбасын бере отырып, әр жазылған материалына түсініктеме айтады, ал сен оны жазып үлгеріп отыруың қажет еді. Бұл кісі «Әліби Жангелдин – қазақтың Марко Полосы» мақаласын берген еді. Фото жинау тіптен әбігерге түскен бір машақат еді. Автор өзінің жөнді фото суретін таба алмай әлек, ал сен журналға сапасыз фото шығара алмай әлексің. Арнайы фотоаппаратпен барып фотоға түсіруге тура келген кездер де болды. Сондай-ақ өлкетанушы Жайсан Ақбайдың «Донда казакпын, Жайықта қазақпын» атты жазушы Михайл Шолохов өмірінің Батыс өңіріндегі байланысы туралы мақаласы да журналдың тың тақырыптарының бірі болды. Журнал материалдарын айдарларға бөлді. Алғаш журналдың айдарлары әдістемелік, қоршаған орта әлемі, озық тәжірибемен алмасу, туристік жаңалықтар сынды тақырыптармен жасалған еді. Журналдың жазылымын 1000 данаға жеткізу тапсырмасын алған сәтте, еліміздің облыс көлеміндегі білім салаларына арнайы хат жіберілді. Алғашқы номері 400 ғана данамен шыққан журнал, бірден 1000 данаға бір жылға жетер-жетпес уақытта қол жеткізді. Бүгінде 15 жылдық тарихы бар журналдың 83 номері жарық көрген екен. Алғашында тоқсанына 1 рет шығатын журнал, соңғы 10 жылда 2 айда 1 шығатын болды. Қазақстанмен қатар ТМД елдеріне таратылатын журнал құнды материалға бай. Әр білім саласында қызмет жасайтын маманның үстелдік журналына айналды.

   «Соқпақ – Тропинка» журналы – республикалық ғылыми-әдістемелік журналы.  Қазақстан Республикасында 2003 жылы арнайы құжаты жасалып 2005 жылдың 1 қаңтарында 108 беттік журнал болып басылып шықты. 2010 жылдан бастап 44 бетке азайтып, қазір 64 беттен тұратын журнал болып басылуда. Алғашқы номерлері жергілікті баспаханаларда басылса, қазіргі таңда  Алматыда «NurNaz» баспаханасында басылады. 

   Қазір бәрі ғаламторда тұр ғой дейміз. Алайда ол жастанып жатып оқып, болған оқиғаны жүрекпен сезінетін кітап, газет-журналдан оқығандай әсер қалдырмайтынын мойындайтын шығарсыздар?!  

   Бүгінгі бала түкке қызықпайды, ойлағаны тек компьютер, телефон дейміз. Ал бала көрмеген, естімеген, сезінбеген нәрсесіне қалай қызықпақ? Жас кезінен не нәрсені де ұстап, оқып, тексеріп, қандайда бір сезімді басынан кешіріп, өзінше тұжырым жасамаған адам қай жаста да ол нәрсенің не екенін сезбей, білмей өтеді емес пе?!  

   Қолға ұстап, магнитті толқынсыз, ми, жүйке тыныштығымен оқыған кітап пен газет-журналдан алатын ой, сөз жүйесі, тіл көркемдігі, қайтсе де жас санада сақталып, көкірекке байланып қалады. Ұмытылмайды. Ал оның бәрі айналып келгенде ата-ананың беретін тәрбиесіне, қызықтыра білуіне байланысты.  Сондықтан да журнал мамандармен бірге жасөспірімдердің де үстелдік журналына айналуы керек. Журналдың болашағы зор, үміт күттіретін мақалалары мен әдістемелік көмегі көп болсын деймін.